Ik sloot m'n ogen en maakte me klaar voor de reading. Ik vroeg om een beeld van een boom, maar dat kwam niet. Er kwam wel iets anders. Maar wat was dit, en wat moest ik ermee?

Een soort schim danste voor m'n ogen heen en weer. Ik bleef vragen om een boom, maar de schim leek niet weg te willen gaan. Ik verzette me ertegen, maar de schim gaf niet op. Uiteindelijk kon ik niet anders dan de schim benoemen. 

'Ik vraag om een boom, maar in plaats daarvan zie ik een soort schim', begon ik. 'Het voelt een beetje als een oma-energie'. Ik deed m'n ogen even open om te kijken hoe degene tegenover me reageerde. Ik vond het gek en spannend om zoiets te zeggen. Ik zag dat ze tranen in haar ogen kreeg. Haar oma bleek kort geleden overleden te zijn. 

'Had je oma veel haar?', ging ik verder, want de schim die ik zag leek nogal een grote bos haar te hebben. 'Nee', kreeg ik te horen. 'Ze had juist weinig haar, en daarom droeg ze een pruik.'

We praatten even over oma, en toen voelde ik dat het tijd was om verder te gaan met de reading. Deze keer verscheen er wel een boom.