Al voor ik er om vroeg, verscheen in de reading een beeld van een boom. Maar er was iets wat deze boom niet wilde laten zien.

De boom had een omgeknakte bovenkant. Het was alsof 'ie z'n handen voor z'n gezicht hield en zei: kijk maar niet naar mij. Alsof 'ie gebukt ging onder iets. 

Het was een slimme boom die veel zag en voelde, maar liever niet in het middelpunt van de belangstelling stond. Die misschien soms door de snelle maatschappij waarin we leven onderschat wordt, omdat 'ie niet genoeg tijd krijgt om zichzelf te laten zien. Maar als je 'm die tijd wel zou geven, zou dat heel veel opleveren. 

Ik zag de boom opbloeien. Soms is het genoeg om iemand helemaal te zien voor wie hij is en dat te benoemen. Intelligent, loyaal, verantwoordelijk. Er was helemaal niks mis met deze boom. Hij had gewoon wat meer tijd nodig dan andere bomen om op te bloeien.